Laatste maandjes

Hoi Hoi allemaal,

Man dat was lang geleden, het laatste verhaal! Sorry voor de vertraging, ik ben namelijk erg druk geweest.

Sinds mijn vorige verhaal heb ik heel hard gewerkt, lekker vakantie gevierd, een scriptie geschreven, nog meer gewerkt en weer vakantie gevierd!

Mijn eerste co-authored paper is gepubliceerd! Hoera! Dat had ik niet kunnen dromen voordat ik startte! Geweldig :) De volgende is alweer ingestuurd naar het Journal of Immunology, fingers crossed!

Vlak voordat ik mijn scriptie zou gaan schrijven kwam mijn moeder nog langs. Dat had ik wel even nodig wat moeder liefde en een korte vakantie, maar man wat een goede vakantie! We zijn naar Fraser Island (K'Gari) gegaan en hebben daar gecrosst met een 4x4 over de stranden en alle mooie plekjes ontdekt. Van digeridoo spelen en boemerang gooien tot bioluminescent phytoplankton bewonderen. Later zijn we ook nog naar Lady Elliot Island gegaan een klein eiland in het zuiden van het Great Barrier Reef dat je alleen kunt bereiken met een klein vliegtuigje. Ongelofelijk mooi!! Zoveel mooie zee dieren kunnen bewonderen en het koraalrif van bovenaf in het vliegtuigje, dat vergeten we nooit meer!

Na de heerlijke trip moest ik dan toch maar weer hard aan het werk want ik had maar een krappe 4 weken om mijn scriptie te schrijven en daarnaast moest ik nog een aantal experimenten doen om op een ander paper te kunnen komen, kortom stress!

Na alle weekenden doorgewerkt te hebben kwam ik dan toch tot het afronden van mijn scriptie en daarmee ook mijn Bachelor. Dat ging snel! Ondertussen heb ik ook mijn cijfer teruggekregen en wordt de administratie als het goed is verwerkt zodat ik dan ook echt af kan studeren. Waar is de tijd gebleven?? Ik voel me nog altijd 18 haha.

Met pijn in mijn hart het lab moeten achterlaten voor nu. De vakantie verzacht de situatie wel wat. Daarbij kijk ik natuurlijk enorm uit om iedereen weer te kunnen zien!! (maar nog niet zo naar die Nederlandse winter..)

De eerste twee PhD studiebeurzen heb ik naar verwachting helaas niet kunnen krijgen. Ik ben ondertussen wel toegelaten voor een PhD aan de Queensland University of Technology, maar ik heb de scholarship nog wel nodig, daar hoor ik waarschijnlijk in december meer over.. Fingers crossed dan maar..

Nadat ik op vrijdag 3 november mijn eindpresentatie had gedaan moest ik heel snel mijn spullen pakken aangezien australische immigratie niet zulke lievertjes zijn en mijn visum op 6 november af zou lopen.. Mijn plan was om een toeristenvisum aan te vragen in Australië, maar omdat ik hier al vrij lang ben kost dat opeens 1045 AUD! Dat doen we dus maar niet... Dan maar op de vlucht naar een ander land voor een korte vakantie daar.. Last minute een week van te voren een vlucht geboekt hoppa het avontuur in. Waar zal ik heen gaan..? Nieuw-Zeeland, daar ben ik al geweest, wel erg mooi daar niet van. Bali, hmm vrij toeristisch, maar moet wel mooi zijn. Signapore, mooi goedkoop en ze spreken goed Engels daar. Of... Nieuw Caledonië! Een van de eerste landen die van het supercontinent Gondwana afsplitste. De evolutie op dit eiland is erg geisoleerd gebleven daardoor en er zijn dus veel bijzondere vogels en planten. Zo'n nerd als ik houd daar natuurlijk van, daarbij schijnt het duiken rond dit eiland fantastisch te zijn het ligt in het een na grootste koraalrif ter wereld en in een lagoon ter grootte van Alaska.

Het vliegticket kostte iets meer maar dat moet dan maar, twee weken Nieuw Caledonië it is. Geen visum nodig aangezien het Frans grondgebied is. Een vlucht van maar 2.10 uur, ik kon mijn film niet eens afkijken, dat is toch opeens vreemd als je gewent raakt aan Australië. In het vliegtuig was het Engels al gebrekkig en dat voorspelde niet veel goeds, want mijn Frans skills zijn minimaal.

Er is maar een maatschappij die van en naar Nieuw Caledonie vliegt en zij hebben maar 3 vliegtuigen, AirCalin. Geland om 23.30 in Tontoua, daar aangekomen op een mini vliegveld zo'n 50km van de stad Nouméa, de hoofdstad van Nieuw Caledonië en de plek waar het enige hostel van het eiland staat. Eenmaal mijn backpack weer bemachtigd moest ik door de biosecurity, daar begon mijn eerste avontuur.. Ik had een tent bij me omdat ik van plan was om te gaan camperen. Deze werd gesteriliseerd door de douane om invasieve plantensoorten tegen te gaan. Dat duurde en duurde maar, dus ondertussen had ik mijn gratis toeristenvisum voor Australië bemachtigd. Na ongeveer 40 minuten kreeg ik dan eindelijk mijn tent terug, maar er was niemand meer te bekennen op het vliegveld. Ik liep naar buiten om de bus te zoeken, niets.. Geen taxi, geen bus, geen mensen. Daar stond ik dan om 1.30 uur 's nachts.. De volgende vlucht kwam pas om 11.45 uur aan. Ik vond gelukkig een vrouw bij de informatie balie, die sprak een klein beetje engels en ik legde haar mijn situatie uit. Zij vertelde me dat ik direct vanuit het vliegveld de bus had moeten pakken, maar ik moest op mijn tent wachten, toen ze dat realiseerde zei ze alleen: oh. Ik vroeg haar of een taxi een optie was, ze zei dat dat zeker 2x45 minuten zou duren omdat de taxi vanuit Nouméa zou moeten komen en dat dat erg duur zou zijn. Tja dat moet dan maar even. Gelukkig was er een taxi aanwezig op 10 minuten van het vliegveld, dat scheelt.

Eindelijk bij het hostel aangekomen, deed het me een beetje denken aan wie is de mol. Ik moest via een overgroeit poortje naar een smalle trap via waar ik door de eetkamer de receptie kon bereiken. Aan die deur was een envelop geplakt met mijn naam erop. Die bevatte de sleutel voor mijn kamer en mijn kluisje. Eindelijk een bed en toch nog goed aangekomen. Dit bleek niet mijn enige avontuur te worden.

De volgende dag was ik de stad maar eens gaan verkennen. Het was erg rustig en overal lag afval en elk stukje muur of bord langs de weg was bespoten met graffiti, wat zonde zeg. Het water was prachtig blauw en de standen geweldig mooi. Wat boodschappen gehaald bij de Carrefour, baquette met franse kaas dat had ik gemist haha. Zo ben je opeens in Frankrijk aan de andere kant van de wereld. Vrij weinig mensen spraken helaas engels, ook in het hostel waren alleen maar Fransen te bekennen.
Ik voelde me niet helemaal op mijn gemak in de stad, ik werd veel nagestaard en er liepen veel hangjongeren rond. Ik was de enige blanke persoon in de stad op dat moment, dat heeft er misschien aan bijgedragen dat ik nagekeken werd. Ik werd ook twee keer gevolgd door twee verschillende mannen van wie een, Nico, een gesprek probeerde aan te knopen, ik wou er niets van denken natuurlijk, dus probeerde in mijn beste Frans maar wat te babbelen, maar hij bleef me volgen tot ik hem een hand gaf en zei dat ik vertrok. Later hoorde ik dat dit vrij veel gebeurd en dat deze mannen opzoek zijn naar een bruid.

Ik sliep bij één Italiaanse vrouw op de kamer die ook geen frans sprak. Ik kwam haar later bij de haven nog een keer tegen en ik had wat met haar gepraat later in de hotel kamer vertelde ze mij dat ze dacht dat ik haar had gestalkt en dat ze op het punt had gestaan de politie te bellen.. Heel vreemd.. Nu begrijp ik dat ik een onwijze creep ben hoor maar de stad was zo klein dat je haast niet anders kon dan elkaar tegen het lijf lopen als je de stad in ging. Echt heel vreemd.

Ik wou super graag duiken aangezien er een kans bestaat dat je Nautilus een prehistorische uitziende inktvis soort kan zien bij dit eiland! Daarnaast zijn er ook zeekoeien en andere bijzondere beesten. Ik probeerde wat nummers te bellen van bedrijven maar ze bleven me vertellen dat ze geen engels spreken. Balen!! Via een informatie stand toch in contact kunnen komen met een klein bedrijfje, de hoofdondernemer zou ook een engels sprekende instructeur hebben. Geweldig! Ik zou om 6.20 uur opgehaald worden van het hostel, spannend!

Toen ik opgehaald werd begroette de man me met 'Goedemorgen', nou als het geen engels is mag Nederlands natuurlijk ook! Helaas hield daar zijn Nederlands kennis op, hij kwam blijkbaar oorspronkelijk uit België. Zijn instructeur ontmoette ik een uurtje later, hij sprak een beetje engels maar het was wat! Zo stapte ik weer een uurtje later op een boot met 4 Fransen die allemaal bijna geen engels spraken.. Waar begin ik aan. Achja beetje avontuur hoort erbij toch? Ietwat gespannen vaarde ik mee naar Amedée Island, daar lag een scheepswrak waar we in en omheen hebben gedoken tot 27 meter diep.. Ja ze zijn wat minder van de regeltjes daar.. Ik mag namelijk op mijn certificatie maar tot 18 meter duiken. Ach het leek er allemaal wel goed om te gaan. Ik vond het wel even spannend dat iedereen de boot verliet en dat als we af zouden drijven we het hele stuk naar de boot terug zouden moeten vinden en zwemmen. Later gingen we naar het rand van het rif waar een soort kleine afgrond onderwater zat. Daar zwommen veel vrij grote haaien, gelukkig had ik dat franse woord van te voren even geleerd: Requin. Echt mooie duiken gemaakt, ik ben blij dat ik ben gegaan!

De volgende dag maar de stad weer even verkend, maar bij het hostel hadden ze al aangegeven dat het niet veilig was om alleen (vooral als vrouw) na 4 uur s middags de stad in te lopen. Blegh, toch wel balen dat het minder toerisme vriendelijk was, al is dat ook wel deel van de charme. Ik liep de stad in de morgen in en opeens was er veel leven in de stad, een grote markt en allemaal optredens, uit het niets opgedoemd. Toen ik wat verder liep bleek er een cruiseschip gedokt te hebben, vandaaaar! In de avond in het hostel hoorde ik opeens Australiërs! Halucineer ik? Nee het waren echt Aussies! Gesprekje met ze aangeknoopt, toen bleek dat hun boot naar de loyalty eilanden niet ging de volgende dag vanwege een opkomende storm. Dat was ze al eerder overkomen en ze zaten al een week vast in het hostel. Ik had ze uitgenodigd met mij mee te gaan op rondreis over het eiland. Dat wouden ze wel en zo had ik de avond voor ik mijn karretje op zou halen even wat reismaatjes geregeld!

Pfoeh wat ben ik blij dat ik die twee Aussies had! Het land is zeker niet toerisme vriendelijk en er blijkt vrij veel geweld tegen vrouwen te zijn en alcoholmisbruik vooral in de stammen in het noorden. In mijn eentje had ik bepaalde stukken echt niet aangedaan.

Een geweldige roadtrip gemaakt! Af en toe een beetje billenknijpen op bepaalde plekken maar wel een avontuur. De dames zo kwam ik op een ongemakkelijke manier achter waren anti-vax (mensen die tegen vaccinaties zijn). Ik wist dat ze hippies waren, maar dat wist ik niet. Ik weet niet meer hoe het gesprek er toe kwam maar op een bepaald punt zei ik dat ik af en toe anti-vaxxers echt niet uit kan staan. Complete stilte.. Ai na wat wetenschappelijke redenering me er maar bij neergelegd, ik moet nog 6 dagen met ze verder.. Het bleef er gelukkig verder wel gezellig om.

Op een gratis campeerplek, dichtbij een stam, stak de wind opeens enorm op in de avond, zo erg dat mijn tent strak met de grond gelijk lag. De auto was gelukkig ook wel comfortabel. Voor die tijd kon ik al niet slapen omdat mijn tent vrij ver van de dames stond omdat zij graag verder op wouden staan, er liepen steeds dronken mensen langs mijn tent in het donker.. wel even griezelig..

Op de volgende camping was een echte klassieke franse bitch (excuse my french). Een vrouw met een donkere hulp die ze alles maar liet doen. Wij kwamen er aan en vroegen of we er konden overnachten. Ze wou graag de kentekenplaat van de auto weten, dat stond gelukkig op een sleutelhanger, dus die liet ik haar zien maar dat accepteerde ze niet. We moesten het opnoemen! Toen later een van de meiden het supermarktje in wou lopen werden ze schreeuwend weggejaagd.. Vraag me dan toch af hoe Fransen aan zo'n slechte reputatie komen...

Gelukkig maakte de omgeving alles weer goed, wat een prachtig land, zoals je je een tropisch eiland voorsteld en dan beter ;)

Toen we aan de oostkust kwamen zagen we veel borden van Tsunami waarschuwingen en dat je de berg op moest rennen mocht er een Tsunami zijn, je kon op veel plekken alleen geen kant op, wel even een vreemd idee. Gelukkig kwam de aardbeving pas de dag dat ik terug in Brisbane was, timing haha.

We zijn twee nachten in Hieghène verbleven, dat was echt een paradijsje, we verbleven daar op een camping van een stam. Fruitbomen in overvloed en prachtige zwarte steile heuvels omringd door jungle. Blijkbaar was er net een bruiloft geweest in de stam en hadden ze al 3 dagen (dag en nacht) keiharde muziek aan, elke 10 min het zelfde nummer.. Altijd party daar. Tot mijn verbazing stond op bijna alle producten die er verkrijgbaar waren de beschrijving erop in het Frans en Nederlands..

Ik kan nog een paar bladzijden doorlullen, maar ik denk dat het idee wel over is gekomen zo ;)

De terugvlucht naar Australië was wel weer welkom, ik was het Frans wel zat en had het eiland ondertussen helemaal gezien. Eenmaal weer in Brisbane even spannend door de douane en jawel ik mocht het land weer in! Hoera haha, mijn collega haalde me op en daar verblijf ik ook deze week, enorm lief van haar!

Morgen gaat de volgende vlucht alweer! Dit keer naar Perth, waar ik nog 3 weken rond ga reizen, dit keer met een oud-huisgenootje en goede Aussie vriendin. Zij reist zo'n 1.5 week met me mee, ze heeft vrij weinig reiservaring nog en is wat gespannen, maar dat komt nog wel goed neem ik aan.

Daarna wordt het toch maar eens tijd om naar huis te komen hé... Ik wil jullie allemaal super graag weer zien! Ik ben tegen kerst weer terug in het koude kikkerlandje, dus eerst nog maar even genieten van het heerlijke zonnetje hier.

Het was mijn beste keuze ooit om ondanks dat ik mijn familie en vrienden moest missen voor zo'n lange tijd toch naar Australie te vertrekken en mijn droom waar te maken. Het heeft me zoveel meer gebracht dan ik van te voren had kunnen denken/wensen!

Na of tijdens mijn reis door Perth zal ik eraan proberen te denken om nog even wat te schrijven weer. Sorry voor de lange wachttijd :)

Veel liefs vanuit het zonnige Brisbane!