De chaos genaamd Delhi

Het is zover! India here I come.

Bij aankomst in Delhi tegen half acht 's avonds kwam ik mijn eerste hindernis tegen. De douane. Onze reisgids, die al wat vreemde trekken had over de chat, had ons wel een globaal overzicht gegeven van de reis maar geen details over bij welke hotels we zouden verblijven. Dat ik niet wist waar ik zou verblijven vonden ze bij de douane dan weer minder leuk en ze lieten me het land niet in todat ik duidelijk had waar ik zou verblijven. Ik kon nog niet verbinden met de WiFi op het vliegveld en heb dus maar Jess, vriendin, collega en reisgenootje, gesmst. Die reageerde niet en heb dus maar een bewaker lief aangekeken om zijn WiFi code te kunnen gebruiken. Toen wel contact kunnen leggen met Jess die al een uur eerder aan was gekomen en zich al in ons hotel bevond. Jawel, opgelost, ik kreeg te horen wat het adres was van het hotel en mocht dan toch het land in.

Volgende stap, Kan Singh onze reisgids ontmoeten. Hij stond klaar bij de uitgang van de terminal. Nog even snel wat Roepies uit de muur halen en gaan. Het eerste bord dat ik tegenkwam in de oorverdovende parkeergarage las 'Do not honk', dat belooft al wat. Al scheurend als een echte Indiër (lees wegpiraat) racen we naar het hotel. Er mogen dan lijnen op de weg staan maar die passen niet binnen de Indische cultuur. Op een vijfbaansweg passen toch ook makkelijk 8 voertuigen naast elkaar? Voor ons rijdt een Lorrie (een kleine vrachtwagen), rijkelijk beschilderd en de achterkant leest het 'Blow Horn' en 'Use Dipper at Night'. Natuurlijk was ik wel benieuwd wat een 'Dipper' dan was en dat schijnt het knipperen met groot licht te zijn wat ze doen om naar elkaar te seinen dat ze erlangs willen. Best een goede methode om het luide onophoudende getoeter 's nachts tegen te gaan. Kan Singh legde het me uit en zei er direct bij 'Welcome to Incredible India'. De eerste koeien en zwerf honden gespot.

Aangekomen bij het hotel! Jawel, eerste rit overleefd, het was toch wel fijn Jess daar te zien. De hotelkamer was netjes maar nogal rokerig en er is geen ontkomen aan de heftige luchtvervuiling overal. Ook even de badkamer bekijken natuurlijk, ik schoot direct in de lach, we kunnen blijkbaar vanaf het toilet of zelfs vanuit de douche bellen (niet aan te raden). De eerste dag zaten we toch te puzzelen met alle lichtknoppen er zijn er minimaal 3x zoveel als dat er echt lichten zijn en het is aan jou om uit te vogelen welke bij welke hoort. Dit schijnt later een veel voorkomend fenomeen te zijn in India, door ons ook wel 'Lightswitch mania' genoemd. We waren beide toch wel behoorlijk moe en het was tijd voor bedje. Morgen weer een dag, dan een lange tocht naar Pushkar zo'n 420 km naar het zuid-westen.