Het begint!

Alles ingepakt, m'n kamer werd met de dag leger. Het wordt nu echt echt en komt steeds dichterbij. De spanning bouwt op. Een mix van enthousiasme en angst, fluctuerent van moment tot moment.

Wat heb ik een geluk gehad dat ik uit mijn benarde situatie kon komen in Melbourne en thuis de kans kreeg om mijn PhD af te maken en bij te komen van alles! Ook mijn part time baantje bij de GGD heeft me veel opgeleverd en de gedreven medebestuurders van voedselbos Oldenzaal.

Nu is het dan toch echt tijd voor een nieuw avontuur, een nieuwe uitdaging. Ik heb enorm getwijfeld en voelde me wat verloren in wat ik als volgende avontuur moest gaan aannemen. Wordt ik Bison ranger in Kent of ga ik een jaar een Airbnb verhuren in Sambuca in Sicilië? Allemaal ideeën die serieus de revue hebben gepasseerd. Toch blijf ik passie houden voor de wetenschap ondanks het gebroken systeem. Naja, dan maar eens proberen wat sollicities eruit te gooien, natuurlijk wel alleen binnen velden die me interesseren. Werken aan genregulatie in Afrikaanse parasieten of ontdekken hoe allerlei immuuncellen tot stand komen of misschien wel onderzoeken hoe nieuwe typen T cellen ontstaan en wat die nou eigenlijk precies doen? Zonder verwachtingen maar eens een cover letter opstellen en mijn CV insturen, we gaan het wel zien. Tot mijn verbazing overal uitgenodigd voor een gesprek! Straks moet ik nog gaan kiezen?? Dat had ik nooit verwacht, behalve mijn eigen tekort aan zelfvertrouwen heb ik ook altijd te horen gekregen dat mensen minstens 60 sollicitaties hadden voor ze een postdoc positie konden verkrijgen en dat je zonder eerste auteurs publicatie je al helemaal niet in aanmerking komt. Na wat intensieve gesprekken en heel wat keuzestress gekozen voor een aanbod uit York, vanaf vandaag mijn nieuwe thuis.

Helaas hebben de Britten er voor gekozen dat ze 'niet meer mee' doen, daardoor heb ik een werkvisum nodig en met wat gepuzzel welke de juiste is heb ik verassend snel een visum gekregen. Die tijd van onwetendheid vond ik wel erg frustrerend, ik kon niet echt dingen meer dan twee weken vooruit plannen, aangezien ik dan wellicht mijn visum al zou kunnen krijgen, maar misschien ook pas over 2 maand.

Gisteren was het dan toch zo ver, het vertrek, alweer. Met in het achterhoofd zowel mijn slechte ervaring in Melbourne als de goede ervaringen in Brisbane. We reden optijd weg om de boot te nemen bij hoek van Holland en de boeren protesten voor te zijn. Dat lukte allemaal goed en zonder problemen hebben we de camper op de boot gereden. Met donkere wolken boven zee, toch de hoop dat het met het weer mee zou vallen en dat deed het gelukkig.

Eenmaal aangekomen in Harwich naar de 'camping' gereden, een pub waarnaast een parkeerplaats was waar campers een nachtje konden staan, mijn tentje kon verder achterop de heuvel staan. Toen we aankwamen leek er een feest te zijn, we kregen meteen een stukje Britse cultuur mee met mensen zo dronken dat ze amper op hun eigen benen konden staan. Pap ging naar binnen en betaalde, maar mam en ik zagen de plek niet zitten met hard kabaal en al die dronken mensen. Na overleg zijn we doorgegaan naar een andere camping en kreeg pap te horen dat het feest een avondwake bleek te zijn.. bijzonder..

Gelukkig was de tweede camping heerlijk rustig en hadden we veel ruimte en rust, dat mag ook wel na zo'n dag reizen. Met een heerlijk zonnetje opgestaan en buiten ontbeten, dat voelt dan toch wel als vakantie.

Vandaag rijden we door naar York, zo'n 4 uur en een kwartier. Voor het eerst, voor mij, een bezoek aan York en ik blijf er direct. Ik had een tijdelijk onderkomen geregeld bij Nederlanders die ook bij de universiteit werken, helaas hadden die na hun reis kortgeleden naar Nederland COVID opgelopen en het lijkt erop dat ze nog niet hersteld zijn. Wellicht nog een paar nachtjes in de tent. Allereerst vanavond voor het eerst mijn nieuwe baas in het echt ontmoeten, ik ben benieuwd!