Nieuwe auto en parasitologie conferentie

Beste lezers,

Zo zo dat is alweer een tijdje geleden, ik zal me toch eens m'n best gaan doen wat vaker te schrijven..

Bij deze een samenvatting van de afgelopen weken.

Pap en mam en zijn op bezoek geweest! Heerlijk, super fijn om even weer vertroeteld te worden en het comfort te voelen van m'n ouders in de buurt. Helaas is het op het werk de laatste tijd erg druk en kon ik even niet echt uitschakelen (sorry pap en mam), maar toch absoluut van hun bezoek genoten. Ze hebben me veel geholpen met van alles en nog wat, maar vooral ook met het zoeken naar een auto. Ik was er al een tijd in m'n hoofd mee bezig, helemaal nu het weer beter weer wordt en ik zo graag de nabijgelegen natuur in wil! Prijzig, prijzig.. Maar door pap en mam en natuurlijk wat hulp van een vriend (Thanks Bart!), nu echt een mooi betrouwbaar bakkie gevonden. Dit keer geen rode draak maar een witte. M'n ouders waren dapper om met de testrit mee te gaan, het is namelijk een geschakelde auto en het stuur zit natuurlijk aan de 'verkeerde' kant. Ik greep een aantal keer in de deur, maar al met al viel het gelukkig mee. Ik begin al redelijk goed te wennen aan m'n nieuwe wagentje en de vrijheid die het brengt, al fiets ik natuurlijk binnen york nog overal naartoe.

Afgelopen week voor het eerst weer naar een conferentie geweest (in het echt! Niet virtueel). Deze was van de 'British Society for Parasitology'. Een mooie kans om wat mensen aan deze kant van de wereld in dit veld te leren kennen en natuurlijk mensen die onderzoek doen naar Trypanosomen, waar ik nu ook onderzoek naar doe (hiervoor bestudeerde ik malaria parasieten). Ik ben samen met m'n baas gegaan voor 1 dag van de 4. Ons plan was dinsdag in de middag naar Edinburgh te vertrekken en woensdag avond laat weer terug te gaan. Helaas ging dat niet helemaal volgens plan haha. Dinsdag wachtte ik op het station op m'n baas voor vertrek, ze zei dat ze aan de late kant was maar had het gelukkig wel optijd gered. Ze vertelde verhalen over hoe ze wel eens avonturen had beleefd tijdens reizen voor conferenties en wat bleek, dat hadden we dit keer ook. Allereerst al toen we zo'n beetje bij Edinburgh aankwamen. M'n baas vertelde over dat ze die trein al erg vaak had gepakt omdat ze eerder in Dundee werkte in Schotland en af en toe naar York reisde om haar partner te kunnen zien. Bij station Haymarket zei ze, de volgende is het! Dus ik dacht dat zal wel goed gaan, mooi door blijven kletsen, tot het wel vrij lang duurt en we opeens allemaal weilanden en bomen langs zagen komen haha. We zijn uiteindelijk in Falkirk uitgestapt (zo'n half uur later) en weer een trein terug gepakt naar Edinburgh. Eenmaal aangekomen opzoek gegaan naar een plek om te eten en daarna door naar het hotel. Dat ging allemaal goed. De volgende dag begon voor ons om 8.30 de conferentie (zonder ontbijt helaas). Erg goede presentaties! Fantastisch toch wel weer om te zien waar de wetenschap zich bevind en wat voor een bijzondere biologie deze mensen uitpluizen. Het doet me toch altijd wel klein en dom voelen met zoveel grootse wetenschappers om me heen, maar ook wel weer blij om me tussen hen te bevinden. Geduurende de dag kwam ik steeds meer aan de praat met mensen uit het veld, toch wel erg fijn om bij de namen die ik veel hoor en lees nu ook een gezicht en persoonlijkheid te hebben. Aan het einde van de dag was mijn en vele anderen hun poster presentatie (zullen er zo'n 80 zijn geweest). Ik had vrij veel mensen die een bezoekje brachten aan m'n poster en die me goede vragen stelden (waarvan ik nog vrij vaak het antwoord niet weet, maar daar ben ik ook eerlijk over). Zo brachten ook mijn baas haar voormalige baas en een concurrent een bezoekje aan mijn poster presentatie. Na de posters was er nog een 'young parasitologists party' voor ieder die zich jong van geest voelde. Wij hadden nog anderhalf uur de tijd voor onze trein zou gaan dus sloten we aan bij m'n baas haar voormalige collegas, stuk voor stuk erg vriendelijke mensen. M'n baas gaf aan dat ze soms moeite had zulke sociale events te verlaten. Dus ik hield de tijd maar extra goed in de gaten. Toen we nog een half uur hadden (20 minuten lopen naar het station) zei ik dat we nu wel echt moesten vertrekken. Ze wou nog even haar drankje opdrinken en gedag zeggen. Naja, prima, hopelijk redden we het nog. Zo gezegd zo gedaan, met een flinke pas gingen we richting het station, maar helaas is m'n baas een stukje kleiner dan ik ben en heeft dus ook kortere benen. Uiteindelijk kwamen we 1 minuut voor vertrek aan bij het perron en zagen onze trein voor onze neus vertrekken. Oei! Dat bleek de laatste trein naar het zuiden die dag... Dus maar last minute een overnachting proberen te zoeken, via booking.com had m'n baas een kamer gevonden en betaald. Bevestiging binnen, in zoverre leek het in orde, tot ze allemaal persoonlijke whatsapp berichten kreeg met het bericht dat ze 150 euro aan borg moest betalen (euro geen ponden..). Heel vreemd.. Wij waren maar eerst wat gaan eten, want daar hadden we nog niet de kans toe gekregen. Daarna naar het adres gelopen, allereerst kwamen we in de straat uit die met een bocht ging, maar in de bocht blijkbaar overging in een andere straat, we stonden te kijken naar het nummer en het leek een cafe te zijn... Oh jee, bestaat deze hotel kamer gewoon niet?? Later na het navragen van een persoon op straat kwamen we op de goede plek terecht, een afvallig gebouw met allerlei sleutel kastjes aan het kozijn van de voordeur. Eerst moest toch die borg betaald worden om de code van het kastje te krijgen, het leek wel 'wie is de mol'... M'n baas dan toch maar betalen en toen kregen we gelukkig de code, maar dat kastje ging nog niet open. Wat mensen op straat kwamen ons helpen en nadat het kastje bijna van de muur kwam ging het toch open. Eindelijk de sleutel, na door een verwaarloosd trappenhuis uit te zijn gekomen bij de kamer viel dat in ieder geval nog een beetje mee. De volgende ochtend weer vroeg uit de veren voor de eerste trein van 6 uur om optijd weer in York te zijn om experimenten voort te kunnen zetten. Wat een avontuur! Al met al toch wel een goede ervaring.

Ik zal proberen wat vaker weer te schrijven, voor nu is dit het.

Veel lees plezier :)

Groetjes,

Lianne