Een slechte roman

Gelukkig nieuwjaar!

Het is weer een hele tijd geleden, maar zoals beloofd bij deze weer een verhaaltje vanuit de eurostar terminal op Amsterdam Centraal. 

Eerst maar eens een update over werk, dan is dat ook weer uit de weg. De nieuwe baan begon met een behoorlijke steile leercurve en zo gaat het veelal nogsteeds. Ik had natuurlijk een tijdje niet in het lab gestaan en redelijk wat domme fouten gemaakt, toch blijf ik natuurlijk ook maar mens (gelukkig maar!). Richting het einde van het jaar ging het eindelijk een beetje beter en na zeker 4 mislukte pogingen kreeg ik het toch voor elkaar om de juiste cellijnen te creëren. Ik twijfel nog af en toe sterk aan de baan, ik weet dat ik niet uiteindelijk verder wil in de academische wetenschap en is het dan handig om deze baan te hebben, helemaal als het soms behoorlijk wat stress oplevert? Maar als dit niet wat dan wel en waar? Gelukkig heb ik ondertussen een leuk stel collegas om me heen verzameld en al een boel meer goede vrienden gemaakt dan ik had verwacht. Het leven begint echt een beetje te vormen in York. 

De titel heeft te maken met een hilarische situatie die me pasgeleden overkwam. Het begon helaas niet zo leuk, met een klein verkeersongeluk waarbij mijn voet was overreden door een taxi. Geen aanrader.. Gelukkig had ik niets gebroken en is het behoorlijk snel hersteld al! Het leidde al met al wel tot een paar dagen aan huis geclusterd te zijn. Ik voelde me al snel wat eenzaam en verveelde me, daardoor besloot ik maar eens een datingsapp uit te proberen. Normaalgesproken niets voor mij, maar het kon geen kwaad. Ik voelde me al snel overrompeld door de vele gesprekken en wist me er geen raad mee. Een weekend dat het weer iets beter ging maar eens afgesproken met twee verschillende mannen op twee verschillende dagen. Dat ging best goed en was gezellig, nog maar een keertje afspreken dan in de week erna. Dinsdag avond gezellig op stap met een Amerikaanse archeoloog en woensdag uit eten met een Britse leraar in het leger, na dat etentje nog naar een barretje gelopen en van alle 365 barren in York... Je verzint het niet... Daar staat de Amerikaan haha. Soms voelt mijn leven wel eens als een slechte film. De Engelsman vroeg me een plekje te zoeken boven, wat betekenende dat ik langs de Amerikaan moest naar de trap. Ik kwam boven met een bonkend hart en een moeilijk in te houden lach. Ik zag dat de Amerikaan me een berichtje had gestuurd over hoe mn dag was. Ik appte terug of hij ook hier was en en sprak hem later boven. Gelukkig kon hij er ook wel om lachen. De hele weg naar huis hardop gelachen. Dat overkomt mij weer haha date nooit en dan wel een keer en dan dit, het blijft grappig. 

De vakantie naar huis kon ik even heel goed gebruiken toch wat te stressvol eind van het jaar in York.. Mijn goede voornemen is om wat minder te stressen, hopelijk gaat dat lukken. Het helpt zeker om wat tijd door te hebben gebracht weer met alle lieve mensen thuis (beide zij die ik heb kunnen zien/spreken en zij die ik helaas niet in persoon heb kunnen zien/spreken) en ook om de volgende vakantie(s) alweer gepland te hebben en om daar weer naar uit te kunnen leven. 

Iedereen een fantastisch en gezond nieuw jaar gewenst!