Eerste twee weken

Zo waar was ik?..

Eerste twee-en-een-halve-week overleefd op het werk! Pfoeh..

Een enorme lading aan nieuwe informatie, indrukken en lange werkdagen te verwerken gekregen.

Mijn eerste werkdag was ook meteen de dag dat ik m'n sleutel zou krijgen voor mijn nieuwe huisje (donderdag 14 Juli). Dat was even pittig! Gelukkig begon ik met een kop koffie met m'n nieuwe vriendelijke baas, een jonge vrouw die net haar eigen lab is begonnen. Ik ben haar eerste werknemer. Daarna overlegd en een samenvatting gekregen van waar mijn nieuwe werk eigenlijk over gaat. Ik ga onderzoek doen naar afrikaanse trypanosomen, een soort parasiet die 'sleeping-disease' veroorzaakt in mensen en ook ziekte kan veroorzaken in een boel andere diersoorten. Zoals mijn vorige onderzoek gaat ook dit over een parasiet al zijn deze parasieten toch nog behoorlijk verschillend en heb ik dus veel nieuws om te leren. Daarnaast ga ik me vooral bezig houden met genetica en in vitro werk, wat ik hiervoor in mijn onderzoek weinig tot niet heb gedaan. Een steile leercurve verwacht ik. Ik voel me nog behoorlijk vaak vrij nutteloos, maar ik leer gelukkig over het algemeen snel en hoop in een half jaartje toch behoorlijk zelfstandig te kunnen zijn in dit veld.

Mijn ouders, de schatten dat ze zijn, wouden me graag helpen mijn huisje op te zetten en in te richten zodat de basis er zeker is. Daarnaast wouden ze natuurlijk ook graag op vakantie, geef ze eens ongelijk. Daarom hadden we afgesproken dat we in de ochtend nog voor het werk alle dozen van de opslag zouden halen, maar dat zat me toch niet lekker. Ik kon met m'n hoofd even niet me bezig houden met m'n huis en met m'n nieuwe baan op dezelfde dag. Naar het werk proberen te snellen, na het verhuizen van de dozen, en onderweg compleet verdwaald en van m'n fiets gestuiterd (niets aan de hand). Helaas kwam het allemaal even te veel samen, alle stress van het verhuizen, nieuwe leven opzetten (denk aan telefoon nummer, bsn nummer, gemeente belasting, energie contract, internet, water, bank rekening etc. etc. etc.) en de nieuwe baan en alle indrukken die hierbij komen kijken. Een geliefd gezegde, waar ik vaker naar zou moeten luisteren, luidt: 'Je kunt alles, maar niet alles tegelijk'.

Gelukkig was het al snel weekend en konden we even volledig focussen op het huisje, een dagje naar de Ikea voor een nieuw bed en allerlei nodige ditjes en datjes. Het huisje mooi eigen gemaakt met de spulletjes die ik had meegenomen uit Nederland en wat spulletjes die we hier hebben aangeschaft. Toch wel iets wat ik over de tijd belangrijker ben gaan vinden. Ik was wel klaar met het eeuwige tijdelijke leven. In Australie wist ik dat het tijdelijk was en neem je genoegen met alle spulletjes van mindere kwaliteit of die die niet je smaak zijn, maar wel werken. Daar mag nu wel verandering in komen, als alles soepel loopt ben ik hier voor in ieder geval drie jaar en dat is lang genoeg om even wat te investeren in een prettig thuis. Bijkomend voordeel is dat Engeland gelukkig minder ver weg is en spulletjes verhuizen dus een stukje makkelijker gaat.

Zo huisje voor elkaar zover, pap en mam op welverdiende vakantie laten gaan en zelf opweg naar mijn eerste volledige week op het werk. Geen moment blijft onbenut, ik leer elke dag wat bij en spendeer veel tijd in het lab, dat doet me tegelijkertijd ook wel weer realiseren dat ik het lab behoorlijk heb gemist. Onderweg van het ene naar het andere gebouw komen m'n baas en ik mensen tegen en stelt mijn baas me voor. Ik ben ondertussen natuurlijk de namen alweer vergeten, maar de gezichten nog niet.

Dat is even weer wennen fulltime (of meer eigenlijk) werken, dat heb ik langere tijd niet meer gedaan. Daarbij komt alle nieuwe informatie, niet alleen theorie over mijn nieuwe onderzoeks onderwerp maar ook de verschillende gebouwen, waar alles ligt en welke apparatuur van ons is en welke voor gezamelijk gebruik zijn. Eenmaal thuis is het opeens erg stil, een dubbel gevoel, in het opzicht van stress wel even fijn om zelf tot rust te kunnen komen, maar tegelijkertijd ook wel wat eenzaam. Wat een verandering weer, zo een jaar terug bij mijn lieve ouders, en zo weer op mezelf in het buitenland.

De mensen op het werk zijn erg vriendelijk, je merkt wel weer meteen dat je op een universiteit bent, veel mensen hebben toch wel lichtelijke sociale eigenaardigheden haha (daar voeg ik mezelf natuurlijk onder). Het lijkt me wel een plek waar ik me thuis kan ga voelen. Ik was afgelopen week uitgenodigd om deze week aan te schuiven bij een lunch met een stel parasitologen van de universiteit, zij bestuderen veelal een andere soort parasiet binnen dezelfde familie - Leishmania. Lijkt me erg gezellig! Leuk dat ze me uitnodigen, ik kan wel een beetje sociale aansluiting gebruiken nu.

Afgelopen week ben ik na het werk met een andere postdoc een biertje gaan drinken in de stad. Het klikte goed! Hopelijk groeit hier een mooie vriendschap uit. Ze is een sterke vrouw die weet waar ze voor staat en heeft best heel wat internationale ervaring opgedaan tot nu toe. Ze sprak Vlaams en ik Nederlands wat af en toe wel even wennen was. Ze woont intussen al een tijdje in York en het was fijn om haar visie over deze stad te horen.

Op het werk gaat het er meteen hard aan toe, ik heb al een abstract geschreven voor een kleine informele conferentie op de universiteit en me ingeschreven om een internationale conferentie digitaal bij te wonen. Na de lange dagen van de afgelopen twee weken, ben ik wel toe aan een weekje rustiger aan, gelukkig is mijn baas deze week op vakantie naar Portugal (haar thuis land) en geeft ze mij de gelegenheid om deze week vanuit huis te werken en me in te lezen in de onderzoekstechnieken en theorie. Na deze week gaan we weer veel labwerk doen en dat duurt op dit moment allemaal een stuk langer omdat ik nog lerende ben. Zodra ik zelfstandiger ben hoop ik zelf beter mijn tijden in te kunnen delen en een normalere werk-leven balans te kunnen aanhouden. Mijn baas is daar gelukkig zelf ook erg bewust mee bezig. Ze geeft over het algemeen ruimte om daar mee om te gaan. Er leeft namelijk een behoorlijke giftige cultuur van overwerken en burnout in de wetenschap. Ondertussen hebben we ook wat doelen samengesteld in mijn eerste 'functioneringsgesprek' en zitten we voor mijn gevoel behoorlijk op een lijn. Nu nog proberen mijn eigen verwachtingen van mezelf reeel te houden en mezelf niet te gek te maken...

Ondertussen proberen een stukje sociaal leven op te bouwen hier, maar zoals eerder benoemd, ik kan niet alles tegelijk.

Hopelijk zijn jullie daarmee weer een beetje op de hoogte, sorry voor het lange wachten. Kan niet wachten jullie een keertje te verwelkomen in mijn achtertuin en een drankje te schenken uit de tiki bar (zie foto).

Heel veel liefs vanuit York,

Lianne