Weekendje weg

Woensdag nog even koffie gedronken met m'n nieuwe baas. Haar menselijkheid en empathie zijn een verademing. Daarnaast geweldig nieuws, Boris Johnson is dan eindelijk echt opgestapt! Al laten we nog niet te vroeg juichen want we weten niet wat we ervoor terug krijgen, maar dit lijkt me in ieder geval een goede stap! 

Na alle stress van de eerste dagen van een nieuw leven even eruit om rust te pakken voor het nieuwe avontuur in de vorm van een baan echt begint. Een boel kunnen regelen al, internet, water en council tax, en natuurlijk nog een boel te regelen over. Maar zoals gezegd eerst even rust! 

Het tentje even weer opgehaald uit de opslag en op weg gegaan naar de kust. Pap en mam hadden een camping in Lythe geboekt, dichtbij Sandsend/Whitby. Het koste een paar uur voor ik me een beetje op m'n gemak kon beginnen te voelen. Ik kan nu toch weinig doen aan het opbouwen van m'n nieuwe leven tot ik de sleutels krijg en m'n baan start. 

De eerste dag heb ik met mam heerlijk een eind gewandeld om even tot rust te komen. Overal lopen hier public footpaths over private land, zoals boerderijen. Na wat van deze paden gevolgd te hebben kwamen we bij een boerderij met wat klaveren in een afgezet stukje waarvan op de poort een bordje hing 'path'. Daar liep het pad dus gewoon dwars doorheen. De kust hier is prachtig, mooie ruige kliffen en veel groen. We hebben ontzettend geluk met het weer. 

De volgende dag zijn we met z'n drieën de Cleveland way gelopen, zo'n 15km langs de kliffen, naar Staithes een klein vissers dorp onderaan de klif. Onderweg kwamen we langs Runswick Bay, wat bekend staat om de vele fossielen, dat moesten we natuurlijk ook even met eigen ogen zien. Mam heeft er natuurlijk nog een duik genomen, een echte zee liefhebber. Het doet me enorm goed om te zien dat ze zo geniet van de zee en het zwemmen in de golven. Uiteindelijk bij Staithes aangekomen, een idyllisch plekje waar we heerlijke verse kreeft en zeebaars hebben gegeten. 

Daarna nog even langs het water gelopen en in poeltjes gezocht naar klein zeeleven. Daar zagen we in de rotsen nog meer fossielen (zelfs een ammoniet!) en er kwam een hond langs die ook in een poeltje iets vond. Wij dachten dat hij iets te eten had gevonden maar hij had een steen uit het poeltje gevist die hij voor ons neer legde met de verwachting dat we hem voor hem weg zouden gooien. Wat een schatje! Dat kon ik natuurlijk niet weerstaan, ik heb nog een tijdje met hem apport gespeeld. 

Nog een dagje Whitby in en 'de beste fish and chips of Brittain' gegeten. Laatste dag nog even langs Robin Hoods bay, een aandoenlijk klein stadje aan de zee. Prachtig om te zien dat er nog plekken zijn die niet zijn geweken voor de veeleisendheid van de auto. Kleine steegjes leiden langs oud engelse huisjes en tuintjes, je waant je zowat in een sprookje. 

Dan is het nu toch echt tijd om weer terug te gaan en voor te bereiden op de nieuwe baan en het nieuwe huis. Best al veel kunnen regelen zo ver, maar toch nog redelijk wat op het lijstje staan ook. Ik hoop dat ik snel een bankrekening weet te verkrijgen, dat is tot nu toe nog niet gelukt omdat ik geen geldig proof of address kan krijgen. Nog een dagje wachten, hopelijk gaat het dan voorspoedig. Ik ben erg benieuwd naar de nieuwe collegas op de afdeling en de specifieke details van mijn aanstaande project. Wat zal het een rust geven om straks in mijn eigen huisje thuis te kunnen komen. Ik heb natuurlijk enorm veel geluk gehad met vanalles zover en vooral dat ik bij de vriendelijke Maria en Johan heb mogen verblijven. Contacten om zeker warm te houden. Op een nieuw leven (Cheers!).